Τι
τελικά;
Κάποιοι
πήγαν κι ήρθαν
Και
είδανε
Άλλοι
λάμψεις ξαφνικές
άλλοι
φωτισμένες σήραγγες
Και
άλλοι φωτεινό σημάδι
Να
κινείται πιλαλώντας στον αιθέρα
Όλοι
τους είδαν φως κι όχι σκοτάδι
Αν
όμως πληρώνεις με φως
Γιατί
αγοράζεις σκοτάδι;
Κι
αν έτσι τελικά
Πηγαίνεις
ή έρχεσαι;
Μυστήρια
εγκατάσταση
Ο
θάνατος.
Η
πλάνη του Νέρωνα
«Μέμφομαι
τον άνευ Ελλήνων αιώνα»
είπες
Νέρωνα
όταν
σου μήνυσε η Πυθία
–πώς
τόλμησε σ’ εσέ τον αυτοκράτορα!–
πως
Έλληνες πια δεν υπάρχουν
Μα
ναι, τούτο έγινε, θα πεις
σε
μια παλιά της πτώσης και της παρακμής
αλλοπρόσαλλη
εποχή
Όπου
άπαν το ελληνικό
μοναχό,
κατατρεγμένο
έπεφτε
σαν γηραλέος, ανήμπορος ιέραξ
Ευθεία
πάνω στα βράχια
Θα
το άκουγες και σήμερα, Νέρων
Απ’
το στόμα μιας Πυθίας
Τούτο
το ‘δεν υπάρχουν’
Και
ξανά εσύ ‘μέμφομαι’ θα απαντούσες
Γιατί
ο τροχός δεν ξετυλίγεται, Νέρωνα
Μα
αιωνίως κυνηγάει την ουρά του
Ήδη
in extremis,
Νέρωνα
Όση
ώρα γράφεται τούτο το ποίημα
Κάποιες
prima facie
ασήμαντες
ανόητες
αποστάσεις απ’ τα πράγματα
σου
αφαιρούν το στέμμα.
*
Ο Γιώργος
Κουλιανός είναι φιλόλογος και ποιητής.
Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε
ηλεκτρονικά κι έντυπα μέσα, έχουν
συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους
και διακρίθηκαν σε λογοτεχνικούς
διαγωνισμούς.
Η
«Άμωμη αλίευση» από τις εκδόσεις Μελάνι,
είναι η πρώτη ποιητική του συλλογή και
η «Απο ποίηση Ευθυνών» ( ιδιωτική έκδοση)
η δεύτερη.
