εκδ. ΕΚΑΤΗ
Στουρνάρη
και Αλχημιστών γωνία
Στα
πεζοδρόμια θα βρεις τη λησμονιά.
Ένα
κασκόλ φορά κι ερπύστριες στα χείλη.
Νοέμβρης
στρίβει απ’ τη γωνιά,
συνθήματα
πατά μ’ αποτσίγαρα που σβήνει.
Γάντια
φθαρμένα στα κάγκελα κρεμά
παρηγορώντας
γαρίφαλα που πένθησαν
για
της φωτιάς το μέλλον.
Αυλαία
Δεν
ξημέρωσε.
Άγγελοι
τιμώρησαν τ’ άστρα στο ένα πόδι.
Μια
καληνύχτα ασελγεί σε όνειρα λαθρεπιβάτες.
Οι
λέξεις απέχουν απ’ τις προτάσεις τη
ζωής.
Οι
συλλαβές βαδίζουν στο κενό,
κρατώντας
με το χέρι έναν κόκκο άμμου.
Τα
κάστρα έπεσαν, γιατί δε χτίστηκαν ποτέ.
Συμμετρία
Όταν
αποζητάς του Έρωτα
το
ληστρικό καρτέρι
δέσμιες
καμπάνες
θα
ηχούν
στου
Γολγοθά
τον
θολό καθρέφτη.
Απλά
θρυμμάτισέ τον,
άλλωστε,
θα κοπείς
απ’
τον εφήμερο Σταυρό
που
σανίδα θα τον κάνεις σωτηρίας.
