εκδόσεις μελάνι 


ΠΑΤΑΡΙ

Ξέρεις πού θα με
βρεις. Πλάι στο παράθυρο περιμένοντας
τον κοκκινολαίμη να σέρνει τον χειμώνα
από το πόδι. Του πότιζα ένα δέντρο· είναι
βλέπεις το πάρε-δώσε. Εγώ δέντρο και
ψωμί εκείνο πέτρες και ψύχρα. Περιμένω
τον χιονιά το ακονισμένο του νυστέρι.
Να απλώνει τα παιδιά μου πάνω στο χιόνι.
Θα με δεις τα Χριστούγεννα. Κρεμασμένη
σε ένα ξεβαμμένο κλαρί κάπου εκεί στη
σκιά θα με βρεις. Πίσω από τα λαμπιόνια
με χωμένο το καυτό τους κεφάλι στη σάρκα
μου εμένα το καλοθρεμμένο σκυλί. Με τα
καλοκαίρια να καίγονται κάθε 31 και το
μελλοθάνατο φθινόπωρο να βογκάει κάτω
από τη λάσπη. Τι άνοιξη να περιμένεις
στον ελλειπτικό αυτόν γύρο; Θα με βρεις
σωριασμένη πάντα στο ίδιο κουτί. Μπλεγμένη
σε καλώδια να χορταίνω σκοτάδι. Σ’
εκείνο το πατάρι που σκούζει ανάμεσα
στις πρόκες. Εκεί στο βάθος φτύνοντας
σκόνη και μούχλα στο βραδινό σου γεύμα.

ΚΥΚΛΟΣ

Θα μείνω με το
δέντρο

στον πεζόδρομο.

Θα απλώσω τα χέρια
στα εφηβικά κλαδιά

και τυλιγμένη

γύρω από το δέρμα
του

θα επεκταθώ στο
χώμα.

Θα μείνω ένα
δέντρο

στον πεζόδρομο.

Άνθη θα βγουν από
τα νύχια μου

πάνω στα τζάμια
του χειμώνα.

Θα μείνω στον
πεζόδρομο

ένα δέντρο.

Ας με ραντίσουν

οι αγαπημένοι
μου βροχή

να μεγαλώσω ένα
δέντρο

στον πεζόδρομο.