Παρασκευή, Ιουλίου 31, 2015
θράκα
ΣΤΑΣΙΜΟ
Σηκώθηκε, με το ισχνό της
άκρο πάτησε στο πάτωμα,
Όπως η βελόνα του διαβήτη
πατά στο χαρτί,
Προσπάθησε να υψωθεί στο
μηδενικό του ήλιου
Αλλά δεν έβρισκε χέρι να
τη μετεωρίσει.
θυμήθηκε ένα παράξενο
ποίημα,
με τίτλο, Στάσιμο. Πήγαινε ως εξής:
Η Ιοκάστη στοίχειωνε τα
μάτια του,
Η μήτρα της, ένα μακάβριο
ενυδρείο,
Το στόμα της,
αινιγματικό, άλικο.
Τον τρόμαζε η οικειότητα
και το κομμένο του
πλευρό.
Ύστερα εκείνη η ανάμνηση.
Ο μυχός της, στα χείλη
του.
ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ ΣΕ ΜΠΛΕ
Μπλε όστρακο βυζαντινό το μέτωπο
από τη μελάνη,
τα δάχτυλα στάζουν
σε ύφεση
βαθύ Ειρηνικό.
Με μελαγχολεί η αντίστιξη
των σωμάτων
που αλμυρίζονται
στο φως ----όλα, σε μοναξιά μείζονα.
ΓΥΜΝΑ
1
Παντού εσύ.
Συνημμένη στο υποκείμενο
του έρωτα
με ένα γυμνό πυρηνικό.
Και μέσα του, βαθιά, ο
άξονας
του μαχαιριού.
2
Γεννημένη
στον αστερισμό του Κυνός
με μια λευκότητα μονάχα.
Ο στήμονας του
Μινώταυρου.
Σε διεκδικεί.
3
Χτύπησες, με μίσος, τη σφαγίτιδα
του ήλιου .Φύγε. Θα σε
σπαράξουν τα χρυσάνθεμα.
Σ Μ
Μαγευόταν από τους
δίκοπους
ανθρώπους,
όπως και να τους άγγιζε
μάτωνε τα χέρια του,
Έδινε μαχαίρι και έπαιρνε,
πίσω, μαχαίρι.
Έβρισκε παντού τις άδειες
επιδερμίδες τους-----
στο ελάχιστο της γης-----
στα λίκνα των νηπίων
και στα φωτόνια.
Η ζωή του μέσα στις ζωές
τους,
ένας ασήμαντος εγκιβωτισμός.
Ένα θαμιστικό
σώμα.
Η Κατερίνα
Λιαράκου γεννήθηκε το 1976 στην
Αθήνα.
Είναι απόφοιτη του
τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας.
Ζει και εργάζεται στην
Αθήνα ως εκπαιδευτικός.
Κατηγορία
