Είναι απίστευτο αυτό το
όνειρο . Ότι φεύγω από το χωριό μου στη ρίζα των Αστερουσίων να περάσω το βουνό
να πάω σε τούτο τον γιαλό με τα αρχαία. Διότι είναι εκεί στη διαδρομή, τα άδεια οροπέδια χωράφια με τον άνεμο στα
χορτάρια τους, να εκφράζει εκείνο το μεταιχμιακό συναίσθημα ότι δεν έχει και
τόση σημασία πια, ό,τι και να γίνει, και κείνα τα χωριουδάκια με τα χαμηλά
σπίτια στο χρώμα του χώματος και τις εγκαταλελειμένες αραβωνιαστικές, όπου το τυχαίο που
σαρκάζουν οι κοράκοι κρώζοντας, έπαιξε το τεράστιο ρόλο του, και τι να πείς που
ήρθαν έτσι τα πράγματα κι όχι αλλιώς…
και η ακρογιαλιά που συμπυκνώνει όλες τις
ακρογιαλιές με την εκθαμβωτική χλιδή της νιότης και της θάλασσας κι άλλοι τόποι
ξεχασμένοι και ισχυροί και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λέει τόσα χρόνια
απόφευγα αυτή τη διαδρομή …

Διότι
όπως καταλαβαίνετε οι τόποι είναι το δέρμα και από κάτω, είναι το γυμνό κρέας
των λογισμών και των συναισθημάτων, κι είναι ένας κόσμος και μια τέχνη αυτό το
ενδιάμεσο, που δεν γνωρίζω αν πρέπει να πώ κάτι γι αυτόν το κόσμο και γι αυτή
τη τέχνη του εκδορέα των συναισθημάτων, και πρέπει άραγε να τα γδέρνομε για να
τα ταριχεύσομε στα ποιήματα;
 

Και είναι κι οι λογισμοί μείγματα, δεν είναι απλοί
και γνωρίζομε άραγε τη σύστασή τους; Και ποιος ειναι ο αλχημιστής και ποια η
φιλοσοφική λίθος; Διότι είναι τόσα πολλά αυτά που έπρεπε από πάντα να
μάθομε και είμαστε πάντα με την αίσθηση ότι μόνο τώρα κάμαμε αρχή και σε λίγο
πάλι τα ίδια, καινούργια μείγματα να δοκιμάζομε, απρόσμενα, αναπάντεχα, και
όλα σε τούτη τη διαδρομή, που δεν είναι μια αλλά πολλές και να μην τελειώνει
ετούτη η ηδονή και ετούτο το μαρτύριο…

Και βρίσκω τον Καλόγερο που είναι και Στρατηγός,
αυτός που νοικοκυρεύει την ψυχή μου και δεν συμφώνησε. Δεν θα μπαίνεις μέσα, μου λέει, στους λογισμούς,
άλλο αυτό που κάνεις με τα σύμβολα των λογισμών, που λες πως τους γδέρνεις
(και γέλασε) και τους γεμίζεις άχερα και φτιάχνεις τα ποιήματά
σου, αυτό δεν πειράζει, – καλύτερα βέβαια να σού λειπε νάκανες κανένα
κομποσκοίνι αλλά δεν πειράζει, παιχνίδι ειναι έτσι κι αλλιώς … Αλλά μη μπαίνεις μέσα στους λογισμούς, σ αυτό που
λές κρέας των λογισμών, γιατί αυτός ο δρόμος θα σε πάει 
εκεί που δεν θες να
βρεθείς…
Τους λογισμούς θα τους βλέπεις απ έξω, κι ό,τι
περισσεύει κλάδευέ το, αλλά όχι, μη μπαίνεις μέσα.