Διαστέλλονται οι κόρες των ματιών μας

οι χτύποι αυξάνουν με τα κρουστά στην κορύφωση

αγγεία που σπάνε με έναν μακρόσυρτο βρυχηθμό 

κοντοστέκουμε στα σκοτεινά σοκάκια

καμία σκέψη δεν επιβιώνει στο στόμα

πνιγηρές επιθυμίες με γαστρικά υγρά στη φυγόκεντρο 

για να βαφτίσουμε τον έρωτα πριν αποχαιρετιστούμε 

ξένοι πια στις γραμμές των τρένων.

Θάνατος από απουσία στις 5 τα ξημερώματα