Είναι επικίνδυνο να ανοίγεις την πόρτα σε άγνωστες μικρές -1989.Μόλις
είκοσι χρονών. Μιλήστε μας για το πρώτο σας βιβλίο.
Γ.Μ.: Μόλις είκοσι χρονών…κρατήστε αυτό. Πολύ νέα,πολύ θέλω να τα πω
όλα,πολλοί άνθρωποι,πολύ μεγάλη ανάγκη ν’ αποκτήσω το δικό μου σπιτάκι του
σκύλου-να στεγαστώ και να υπάρξω επεδίωκα.
Σύρε καλέ την Άλυσον-2012. Υπάρχει διάσχιση ή συνέχεια;
Γ.Μ.: Στον ενδιάμεσο χρόνο άνθρωποι πέθαναν,έρωτες τελείωσαν,παιδιά
γεννήθηκαν-τίποτε δεν ήταν ίδιο ,αλλά με κάποιο τρόπο όλα ήταν μια συνέχεια.
Η ΄Αλυσον είναι κάτοικος Δεσμούπολης –πλέον η πόρτα της δεν πολυανοίγει.
23 χρόνια ανάμεσα στις δύο σας συλλογές .Ποια ήταν η σχέση σας με την
λογοτεχνία σ΄αυτά τα χρόνια;
Γ.Μ: Eξαιρετική-ξέραμε κι οι δυο (κι αυτή κι εγώ) ότι κάποια μέρα θα ξανασυναντηθούμε.
Δε βιαζόμασταν,ο έρωτας ήταν βαθύς και άντεξε. Εις πείσμαν –οι μεγάλοι έρωτες
πάντα εις πείσμαν επιβιώνουν.
Έχετε πει ότι ως ποιήτρια σπανίως λειτουργείτε αυθόρμητα. Χρειάζεστε
κάποιον παραγγελιοδόχο. Εφόσον λειτουργείτε έτσι, ποια είναι η θέση σας
ποίησης στην καθημερινότητά σας;
Γ.Μ.: Είμαι πρακτικός άνθρωπος-κατασκηνώνω στο ζεν,αλλά κατά βάση
κουβαλάω Δύση και Καντ και ΄Εγελο. Η παραγγελία πολεμά την κλίση μου
προς την τεμπελιά-κι όλα παραδίδονται στην ώρα τους.Σχεδόν ταυτόχρονα με το
παστίτσιο στο φούρνο ή ένα μοσχαράκι κατσαρόλας.
Χωρίς να φτιάξετε μια «κατάταξη κορυφής» ονοματίστε κάποια ποιητικά
βιβλία που ξεχωρίζετε απ την γενιά σας και την δεκαετία του ‘80 και απ’ την
σύγχρονη γενιά της ποίησης .
Γ.Μ.: Η Τζούλια του Γιάννη Ζέρβα,το Τραγούδι της επιστροφής του Βασίλη
Λαλιώτη,τα Ροζ σκηνικά του Ιγνάτη Χουβαρδά. Τα πρώτα του Μπαμπασάκη,του
Σταθόπουλου,του Τζώρτζη,του Τζανετάκη. Από τους σύγχρονους λάμπει ο Βασίλης
Αμανατίδης-είμαστε συνομίληκοι,αλλά εκδοτικά λογίζεται ως επόμενη γενιά.
Πείτε μας για ποιο λόγο ή ποιους λόγους κατά τη γνώμη σας παρατηρείται
τα τελευταία χρόνια μια ραγδαία αύξηση έκδοσης ποιητικών βιβλίων κυρίως
από νεαρούς ανθρώπους.
Γ.Μ.: Αν δεν είναι ματαιοδοξία,τότε είναι αγνή και ταπεινή απελπισία. Ο
απελπισμένος γράφει για να φωτίσει τα σκοτάδια του-άλλο λόγο δεν έχει η ποίηση.
Προετοιμασία εξόδου είναι.
Από την ύπαρξη στο ρήμα ή από το ρήμα στην ύπαρξη; Ποια είναι η δική σας
απάντηση στο δίλημμα του Μορέλι;
Γ.Μ.: Τα διλήμματα με αρρωσταίνουν. Πλην της Αλίκης και της Τζένης,πάντα
υπήρχε η Αννούλα η Φόνσου ως εναλλακτική επιλογή.
Η ποίηση είναι η απόλυτη μεταφορά, λέει ο Νερούντα στον Μάσιμο Τροΐζι
στο φιλμ «Ιλ Ποστίνο». Ποια η σχέση σας με τις μεταφορές;
Γ.Μ.: Αλληλομεταφερόμαστε-με πάνε και τις φέρνω και αντιστρόφως.
Λάρισα ,Κέρκυρα ,Ξάνθη. Οι τρεις πόλεις τις ζωής τις . Τι σας αρέσει
περισσότερο και τι μισείτε ή έστω απεχθάνεστε σε κάθε μία από τις πόλεις
που ζήσατε;
Γ.Μ.: Είναι υπέροχα κορίτσια κι οι τρεις. Στη Λάρισα λατρεύω την αμεριμνισία
της. Σα να μην υπάρχει χωροχρόνος-να καίγεται το σύμπαν κι αυτή με τον
φραπέ στην Ταχυδρομείου. Η Κέρκυρα με κάνει να βάζω τα κλάμματα-φορέας
τρελλής συγκίνησης. Είχα και τα κονέ με τον κόντε Διονύσιο,μου λείπουν οι
μεταμεσονύχτιες βόλτες μας στα Μουράγια..
Η Ξάνθη μ’ αρέσει γιατί κρύβει πολλή ανατολή μες στο βορρά της. Είναι σύνορο-τ’
αγαπώ τα σύνορα .
Τίποτε δεν απεχθάνομαι σε καμμία-σε μαλακώνει το γήρας, ξέρετε.Συγχωρείς.
Σας αρέσει να ερωτεύεστε τον εαυτό σας; Και αν ναι,συχνά;
Γ.Μ.: Τι λέτε τώρα! Αενάως-αν δεν ερωτευτώ τον εαυτό μου,πώς θα ερωτευτώ
και κανέναν άλλον άνθρωπο; ; ΄Ετσι πήγαιναν, έτσι πάνε, έτσι θα πάνε αυτά τα
πράγματα.
Πώς βλέπετε την φετινή ΑΕΛ και τι απαντάτε στο δίλημμα Γ’ Εθνική ή
επάνοδος στη Superleague με συγχώνευση;
Γ.Μ.: Δεν έχει κανέναν ανάγκη η βυσσινί θύελλα-τα ξέρει τα δύσκολα,είναι και
του λιμανιού και του σαλονιού. Γ’ Εθνική με τρέλλα-η επάνοδος στη Superleague
θα’ναι παιχνιδάκι. Είναι θαυματοποιός η ΑΕΛ, όποιος την ξέγραψε θα το
μετανιώσει πικρά.
Σας ευχαριστούμε θερμά
Γ.Μ.: Κι εγώ. Πολύ
