Savoir vivre για νέους λογοτέχνες #02: τα λάθος βιογραφικά

 

«Γεννήθηκε ένα Σαββάτο βράδυ χειμώνα που έβρεχε ασταμάτητα, στις 6-2-1980 από τη Χαρίκλεια-Υβόνη του γένους Βαλαή και τον Στέφανο. Στη Πέμπτη Δημοτικού άλλαξε σχολείο λόγω μετάθεσης του πατέρα του,  Στρατιωτικού, γεγονός που του άφησε ανοικτές πληγές για όλη του τη ζωή. Τελείωσε το Πρώτο Λύκειο Τούμπας στη Θεσσαλονίκη.  Για δυο χρόνια παρακολούθησε μαθήματα Ιταλικών στην Περούτζια. Ποιήματά του έχουν φιλοξενηθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά έντυπα και ηλεκτρονικά και έχουν αποσπάσει ποικίλες διακρίσεις. Επίσης ποιήματά του μελοποιήθηκαν από την δευτεροξαδέλφη του Αγλαΐα Καραποστόλου-Φάλτσα  και τραγουδήθηκαν από τον πρώτο της σύζυγο, αείμνηστο Δημήτρη Πλακά. Ο ίδιος (κι όχι δι΄αντιπροσώπου) συμμετέχει σε ποιητικά δρώμενα που οργανώνονται στην ευρύτερη περιφέρεια της  γειτονιάς του, μπαρ, καφενεία και τσιπουράδικα. Το παρόν βιβλίο του συγκεντρώνει τα ποιήματα που άρχισε να γράφει μετά τον τραυματικό χωρισμό από τη Δασκάλα του, Όλγα Χατζηπαναγιώτου μέχρι και τη λύση του αρραβώνος του μετά της δίδος Χριστίνας Ιατρού, λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρος, τον Απρίλιο που μας πέρασε. Το βιβλίο κοσμούν πίνακες του θείου του Γερβάσιου Αλταδόρου. Ζει στον κόσμο του»

Τα βιογραφικά των ποιητών και των συγγραφέων αποτελούν ξεχωριστό λογοτεχνικό είδος. Πολλές φορές τα περισσότερα βιογραφικά είναι αντιστρόφως ανάλογα με την αξία των κειμένων: όσο μεγαλύτερο το βιογραφικό, οι τίτλοι, τα βραβεία, οι εύφημες μνείες, τόσο ανύπαρκτο το περιεχόμενο. Έχω σταματήσει στην απολαυστική ανάγνωση του βιογραφικού και δεν έχασα τίποτα. Τελικά, τα βιβλία αυτά αξίζουν μόνο για  τα αυτιά τους και είναι περιττές οι σελίδες που παρεμβάλλονται ανάμεσα στα εξώφυλλα.  Προσοχή στη σύνταξη του βιογραφικού σας, αγαπητοί μου ομότεχνοι.